mi perro: la paradoja
(jo m'esforço, eh?) ei, és un còmic i és molt bo, en sèrio!
petons de la perra vida
nat
dimarts, 25 de juny del 2013
dijous, 20 de juny del 2013
ai, el Jaime...
DE AHORA EN ADELANTE
x
Como después de un sueño,
no acertaría
a decir en qué instante sucedió.
Llamaban.
Algo, ya comenzado, no admitía espera.
Me sentí extraño al principio,
lo reconozco -tantos años
que pasaron igual que si en la luna…
Decir exactamente qué buscaba,
mi esperanza cuál fue, no me es posible
decirlo ahora,
porque en un instante
determinado todo vaciló: llamaban.
Y me sentí cercano.
Un poco de aire libre,
algo tan natural como un rumor
crece si se le escucha de repente.
Pero ya desde ahora siempre será lo mismo.
Porque de pronto el tiempo se ha colmado
y no da para más. Cada mañana
trae, como dice Auden, verbos irregulares
que es preciso aprender, o decisiones
penosas y que aguardan examen.
Todavía
hay quien cuenta conmigo. Amigos míos,
o mejor: compañeros, necesitan,
quieren lo mismo que yo quiero
y me quieren a mí también, igual
que yo me quiero.
Así que apenas puedo recordar
qué fue de varios años de mi vida,
o adónde iba cuando desperté
y no me encontré solo.
x
Como después de un sueño,
no acertaría
a decir en qué instante sucedió.
Llamaban.
Algo, ya comenzado, no admitía espera.
Me sentí extraño al principio,
lo reconozco -tantos años
que pasaron igual que si en la luna…
Decir exactamente qué buscaba,
mi esperanza cuál fue, no me es posible
decirlo ahora,
porque en un instante
determinado todo vaciló: llamaban.
Y me sentí cercano.
Un poco de aire libre,
algo tan natural como un rumor
crece si se le escucha de repente.
Pero ya desde ahora siempre será lo mismo.
Porque de pronto el tiempo se ha colmado
y no da para más. Cada mañana
trae, como dice Auden, verbos irregulares
que es preciso aprender, o decisiones
penosas y que aguardan examen.
Todavía
hay quien cuenta conmigo. Amigos míos,
o mejor: compañeros, necesitan,
quieren lo mismo que yo quiero
y me quieren a mí también, igual
que yo me quiero.
Así que apenas puedo recordar
qué fue de varios años de mi vida,
o adónde iba cuando desperté
y no me encontré solo.
Jaime Gil de Biedma
(que bonic, i una mica trist, i bonic...)
natàlia
dimecres, 5 de juny del 2013
Això ho hem d'animar entre tots!
Hola Natalia, com va per Portugal? Aqui ja ho vas veient, ultimament poc transit ;-)
Per si encara va passant algú per aquí i per aprofitr allò que els cercadors fan de valorar els enllaços des de fora ( com excusa no hem direu que no es bona ) be... us deixo el link del blog, que m'he decidit a publicar, a que no endevineu sobre que ;-)
El blog! ... aixì llegit amb l'estil del la Lloll
Un abraçada a tots, si mes no als que aneu passant per aqui de tant en tant.
Per si encara va passant algú per aquí i per aprofitr allò que els cercadors fan de valorar els enllaços des de fora ( com excusa no hem direu que no es bona ) be... us deixo el link del blog, que m'he decidit a publicar, a que no endevineu sobre que ;-)
El blog! ... aixì llegit amb l'estil del la Lloll
Un abraçada a tots, si mes no als que aneu passant per aqui de tant en tant.
Subscriure's a:
Missatges (Atom)